Τις τελευταίες μέρες έχουν γραφτεί άπειρα άρθρα που ενημερώνουν τους γονείς για το τι να κάνουν με τα παιδιά τους τώρα που βρισκόμαστε όλοι κλεισμένοι στο σπίτι. Άρθρα πολύ βοηθητικά και κατατοπιστικά. Αλλά τι γίνεται με εμάς; Τους ενήλικους; Τι γίνεται αν δεν μπορούμε να έχουμε αυτές τις λίγες έστω στιγμές χαλάρωσης που είχαμε πριν; Και κυρίως τι γίνεται με τους γονείς που πέραν από το δικό τους άγχος και τις δικές τους ανάγκες έχουν να φροντίσουν τα άγχη και τις ανάγκες των παιδιών τους;
Σκεφτείτε λίγο τι συμβαίνει όταν είμαστε σε ένα αεροπλάνο και μειώνεται η πίεση. Πέφτουν οι μάσκες οξυγόνου, σωστά; Και ποια είναι η πρώτη μας κίνηση; Φροντίζουμε να φοράμε πρώτα εμείς τη μάσκα και μετά την τοποθετούμε στον διπλανό μας που δεν μπορεί. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και τώρα. Βρισκόμαστε σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Για κάποιους μπορεί να είναι ανεκτή ή διαχειρίσιμη. Για κάποιους μπορεί να είναι δύσκολη, τρομακτική ή και ανυπόφορη. Σε κάθε περίπτωση όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρώτα πρέπει να φροντίσουμε τον εαυτό μας, για να μπορούμε να φροντίσουμε και τους υπόλοιπους.
Τι θα πρέπει να κάνουμε, λοιπόν, για να ανταπεξέλθουμε στο #menounespiti;
- Καταρχάς φροντίζουμε τον ύπνο μας και τη ρουτίνα μας. Προσπαθούμε να κοιμόμαστε καλά και να τρεφόμαστε καλά. Αν υπάρχει η δυνατότητα, δεν αμελούμε μια βόλτα (στέλνουμε 6 στο 13033) για να ξεπιαστούμε και να πάρουμε λίγο καθαρό αέρα.
- Έπειτα φροντίζουμε, αν υπάρχει η δυνατότητα, να έχουμε έστω και για λίγη ώρα ένα δωμάτιο του σπιτιού ελεύθερο, όπου θα μπορούμε να χαλαρώσουμε, να διαβάσουμε ένα βιβλίο ή να χαζέψουμε στο Internet, να ασχοληθούμε με τα χόμπι μας. Το να ξεκινήσουμε ξανά τα χόμπι που είχαμε και προ κορονοϊού (όποια από αυτά είναι εφικτό να γίνουν) ωφελεί την ψυχική μας υγεία. Είτε το χόμπι μας είναι η Power Yoga είτε το πλέξιμο. Χαλαρώνουμε, εκτονωνόμαστε και γεμίζουμε τις μπαταρίες μας.
- Εξηγούμε στα παιδιά μας, αν είναι σε κατάλληλη ηλικία, ότι χρειαζόμαστε κι εμείς (όπως και αυτά) τον χώρο μας και τον χρόνο μας και θέτουμε ένα χρονοδιάγραμμα που προσπαθούμε να γίνεται σεβαστό από όλη την οικογένεια.
- Αν υπάρχει η δυνατότητα, μοιραζόμαστε τον χρόνο απασχόλησης των παιδιών με τον/τη σύντροφό μας. Και για να ξεκουραζόμαστε αλλά και για να ενδυναμώνουν οι σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας.
- Φροντίζουμε να υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας ότι δεν είμαστε υπερήρωες, δεν μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας ούτε είναι δυνατόν να είμαστε πάντα χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Υπάρχουν στιγμές που θα κλάψουμε, θα θυμώσουμε, θα σπάσουμε. Και είναι εντάξει. Είναι ανθρώπινο. Δεν χρειάζεται να καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας. Αντίθετα μας ωφελεί να τα εξωτερικεύουμε.
- Επικοινωνούμε με τους δικούς μας. Με την οικογένειά μας στο σπίτι. Με συγγενείς και φίλους μέσω τηλεφώνου, Skype, Messenger. Η εγγύτητα μας προσφέρει ανακούφιση και σιγουριά.
- Εάν νιώσουμε ότι χρειαζόμαστε τη βοήθεια ενός ειδικού, μπορούμε να καλέσουμε στις γραμμές ψυχοκοινωνικής στήριξης για τον κορονοϊό (10306, 2103613574, 2142142000).
- Δεν ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω είναι γενικές συμβουλές και δεν έχουμε όλοι την πολυτέλεια να τα εφαρμόσουμε. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, φροντίζοντας τον εαυτό μας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για εμάς.
Αναστασία Κούρτη,
Ειδική Παιδαγωγός MSc-εκπ. Παιγνιοθεραπεύτρια
Παιδανάπτυξη Κοιν.Σ.Επ.