Η Αναπτυξιακή Διαταραχή Κινητικού Συντονισμού (DCD) είναι μία εγγενής διαταραχή που Αναπτυξιακή Διαταραχή Κινητικού Συντονισμού δυσκολίες τόσο στην αδρή όσο και στη λεπτή κινητικότητα (Dittrich & Tutt, 2008).
Τα παιδιά με Αναπτυξιακή Διαταραχή Κινητικού Συντονισμού συνήθως χαρακτηρίζονται ως αδέξια, καθώς η έλλειψη χωρικού προσανατολισμού και η δυσκολία τους να ελέγξουν τις κινήσεις τους τα οδηγούν συχνά σε «αδέξιες κινήσεις» (π.χ. ρίχνουν αντικείμενα, κλωτσάνε ανθρώπους, κτλ. (Dittrich & Tutt 2008; Jones, 2005; Macintyre & McVitty, 2004)
Τα παιδιά με Αναπτυξιακή Διαταραχή Κινητικού Συντονισμού συνήθως χαρακτηρίζονται ως αδέξια, καθώς η έλλειψη χωρικού προσανατολισμού και η δυσκολία τους να ελέγξουν τις κινήσεις τους τα οδηγούν συχνά σε «αδέξιες κινήσεις» (π.χ. ρίχνουν αντικείμενα, κλωτσάνε ανθρώπους, κτλ. (Dittrich & Tutt 2008; Jones, 2005; Macintyre & McVitty, 2004)
Συνήθως η συγκεκριμένη διαταραχή συνυπάρχει με ΔΕΠ-Υ, Αναπτυξιακή Γλωσσική Διαταραχή, Ειδικές Μαθησιακές Δυσκολίες ή/και Διαταραχή Αυτιστικού Φάσματος (Blank, Smits–Engelsman, Polatajko & Wilson, 2011).
Είναι εμφανές, λοιπόν, ότι τα παιδιά με Αναπτυξιακή Διαταραχή Κινητικού Συντονισμού πέραν από την ειδική θεραπεία που χρειάζονται (εργοθεραπεία και πιθανώς λογοθεραπεία αν παρουσιάζουν και άλλες διαταραχές), έχουν ανάγκη και ένα ειδικά διαμορφωμένο πρόγραμμα στη σχολική τάξη.
Παρακάτω μπορείτε να διαβάσετε κάποια tips ώστε να βοηθήσετε τους μαθητές σας με Αναπτυξιακή Διαταραχή Κινητικού Συντονισμού:
- Βάλτε το παιδί να καθίσει στο μπροστινό θρανίο, καθώς θα του είναι ευκολότερο να βλέπει στον πίνακα.
- Δώστε στο παιδί βήμα-βήμα τις οδηγίες που χρειάζεται (π.χ. για να ολοκληρώσει μια άσκηση) μιλώντας αργά και καθαρά και επαναλάβετε τις οδηγίες εάν χρειάζεται.
- Δώστε στο παιδί επιπλέον χρόνο για να ολοκληρώσει τις εργασίες του και επιτρέψτε του να κάνει μικρά διαλείμματα.
- Χρησιμοποιήστε πολυασθητηριακά μέσα για να βοηθήσετε το παιδί στην νέων δεξιοτήτων.
- Βοηθήστε τα παιδιά μικρότερων ηλικιών να βελτιώσουν τις δεξιότητες τους στο κόψιμο, τη ζωγραφική και το γράψιμο.
- Δώστε προσοχή στη γραφική ύλη που χρησιμοποιεί το παιδί. Τα μολύβια με πιο χοντρή μύτη βοηθούν τα παιδιά να γράφουν ευκολότερα. Τα χαρτιά με κουτάκια ή πολύχρωμα χαρτιά με γραμμές είναι επίσης πολύ χρήσιμα καθώς διευκολύνουν τον οπτικό προσανατολισμό των παιδιών.
- Ενθαρρύνετε το παιδί να στέκεται σωστά στην καρέκλα του, όταν γράφει, σε κινητικές δραστηριότητες, κ.τ.λ.
- Εντάξτε το παιδί σε ένα πρόγραμμα κοινωνικών δεξιοτήτων. Δημιουργήστε συγκεκριμένους κανόνες για την τάξη σας και δώστε σε όλα τα παιδιά να αναλάβουν από ένα ρόλο που θα ενισχύσει τις επικοινωνιακές και κοινωνικές τους δεξιότητες.
- Επιβραβεύστε το παιδί για κάθε του προσπάθεια.
- Συνεργαστείτε με τις υπόλοιπες ειδικότητες, τους θεραπευτές του παιδιού και τους γονείς του για να έχετε μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες του παιδιού καθώς και για να οργανώσετε ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα ένταξης.
Βιβλιογραφία:
Blank, R., Smits-Engelsman, B., Polatajko, H. & Wilson, P. (2011). European Academy for Childhood Disability (EACD): Recommendations on the definition, diagnosis and intervention of developmental coordination disorder (long version), Developmental Medicine & Child Neurology, 54(1), 3-96.
Dittrich, W. & Tutt, R. (2008). Educating Children with Complex Conditions: Understanding Overlapping and Co-Existing Developmental Disorders, SAGE.
Jones, Ν. (2005). Children with Development Coordination Disorder: Setting the Scene in N. Jones (Ed) Developing School Provision for Children with Dyspraxia: A Practical Guide, SAGE.
Μacintyre, C. & McVitty, K. (2004). Movement and Learning in the Early Years: Supporting Dyspraxia (DCD) and other Difficulties, SAGE.
Αναστασία Κούρτη,
Ειδική Παιδαγωγός